K11 adı verilen ikinci nesil Nissan Micra, 1992 yılında üretime girdi ve modelin tarihindeki en geniş gövde paleti ile ayırt edildi, hatta üstü açılır (FHK11) ve beş kapılı bir istasyon vagonu (WK11) dahil. 1998'de dış ve diğer kaplama malzemelerinin görünümünde ışık ayarlamaları gerektiren bir güncellemeden sonra, araba 2003 yılına kadar (Tayvan'da - 2007'ye kadar) montaj hattında tutuldu.
2. neslin otomobili, daha önce olduğu gibi, Avrupa "B" sınıfında performans gösterdi ve aynı anda beş gövde stilinde mevcuttu: 3 veya 5 kapılı hatchback, klasik sedan, 5 kapılı istasyon vagonu ve 2 -kapı üstü açılır.
Versiyona bağlı olarak, kompaktın uzunluğu 3695 ila 3746 mm, genişlik - 1585 ila 1595 mm, yükseklik - 1430 ila 1440 mm arasında değişiyordu.
Aracın dingil mesafesinin uzunluğu 2360 mm, yerden yükseklik 150 mm'yi geçmedi ve boş ağırlığı 770 ila 1010 kg arasındaydı.
Özellikler "İkinci" Nissan Micra'nın motor yelpazesi birleşti:
- 55 ila 82 beygir gücü ve 79 ila 120 Nm maksimum tork üreten 1.0 ila 1.4 litre çalışma hacmine sahip elektronik yakıt enjeksiyonlu sıralı benzin "dörtlü",
- bir araba ve 95 Nm tork üreten 58 "at" kapasiteli 1.5 litrelik bir dizel ünite ile donatılmıştır.
Tandem olarak, birimlere 5 vitesli bir manuel şanzıman veya sürekli değişken bir CVT atandı (her durumda, potansiyel ön tekerleklere verildi).
2. nesil Nissan Micra'nın temeli olarak, aşağıdaki şasi düzenine sahip bir önden çekişli platform kullanıldı: MacPherson payandalar ve önde viraj denge çubuğu ve arkada H şeklinde bir burulma çubuğu.
Servo direksiyon küçük arabaya takılmadı ve fren paketi öndeki disk mekanizmaları ve arka tekerleklerdeki "davullar" tarafından uyarlandı.
Nissan Micra K11'in avantajları arasında, sahipler genellikle düşük yakıt tüketimi, oldukça geniş bir iç mekan, güvenilir tasarım, yedek parçaların mevcudiyeti, iyi yol tutuşu ve mükemmel görünürlük ayırt eder.
Dezavantajları arasında sert süspansiyon, zayıf ses yalıtımı, küçük gövde ve kafa optiklerinden zayıf ışık bulunur.
